حامد بنائی، عصر صنعت؛؛هنوز چند ماهی از همراهی خیانت بار روسیه، شریک به اصطلاح استراتژیک ایران با اعراب بر سر جزایر سه گانه ایرانی نمی گذرد که دوباره این عمل توسط این کشور تکرار گردید. در تیرماه امسال بود که خبر امضای روس ها پای بیانیه ضد ایرانی شورای همکاری خلیج فارس افکار عمومی ایران را در شوک فرو برد. در همان زمان، احزاب و مطبوعات فارغ از نوع گرایش سیاسی، یک صدا این عمل روس ها را محکوم کرده و خواستار جبران آن شدند. دستگاه دیپلماسی دولت سیزدهم هم با احضار سفیر کشور روسیه، مراتب نارضایتی جمهوری اسلامی ایران را برای اطلاع دولت متبوع او به وی ابلاغ کرد. اما تکرار این عمل توسط روس ها نشان می دهد از اقدام قبلی خود عبرت نگرفته اند و ناراحتی افکار عمومی ایران کوچکترین اهمیتی برای آن ها ندارد. واقعاً جای تعجب است که روس ها چگونه به این راحتی رسم و رسوم و آداب دیپلماتیک را در مورد ایران از یاد می برند. این نشان می دهد همراهی این کشور با اعراب خلیج فارس در مورد جزایر سه گانه تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی در تیرماه امسال هرگز تصادفی نبوده و تکرار این عمل نشان دهنده نوعی واگرایی سیاست خارجی روسیه نسبت به جمهوری اسلامی ایران می باشد. این جا، جایی است که دستگاه دیپلماسی ایران باید با اقتدار ورود کند و همان گونه که نسبت به کشورهای غربی برخورد می کند، روس ها را نیز سر جای خود بنشاند. به طور قطع روسیه در مناسبات اخیر خود نسبت به ایران، دچار خطای محاسباتی شده است و باید با یک سیلی دیپلماتیک از خواب غفلت بیدار شود. آنچه مسلم است رنجش مردم ایران از تکرار این اقدام روسیه است که برای آن ها یادآور خاطرات دردناکی از خیانت های تاریخی این کشور و جداسازی بخش های وسیعی از سرزمین ایران با قراردادهایی نظیر گلستان و ترکمنچای است. به نظر می رسد روسیه، هنوز ایران را در عهد فتحعلی شاه قاجار تصور می کند. تأیید دوباره ادعای ارضی امارات نسبت به خاک ایران توسط روسیه، با هیچ معیار حقوقی و سیاسی قابل توجیه نیست. البته این عمل غیر دوستانه روس ها یک امر مهم را به مدافعان سرسخت روسیه که مدعی روابط استراتژیک این کشور با ایران هستند، ثابت کرد. حالا باید دیگر بر همگان ثابت شده باشد که روس ها هرگز اعتقادی به روابط راهبردی با ایران نداشته اند و چه بسا در بزنگاه های مهمی از کارت ایران برای تأمین منافع خود استفاده کنند؛ مانند کاری که در مذکرات از سرگیری برجام کردند و با کارشکنی های پی در پی خود مانع به ثمر رسیدن آن گردیدند. البته بماند که هنوز برای افکار عمومی ایران دلیل از کار افتادن سیستم پدافند موشکی سوریه در هنگام حملات مکرر رژیم صهیونیستی به پایگاه های ایران در این کشور مشخص نشده است. این سیستم پدافندی شامل موشک های s300 و s400 روسی است که توسط روس ها کنترل می گردد و خاموشی آنان در زمان این حملات با علامت سوال بزرگی مواجه است. البته همه این موارد در حالی است که جمهوری اسلامی به ناحق متهم به حمایت و همراهی با روسیه در جنگ اوکراین شده و در اثر همین اتهامات با تحریم های متعددی توسط غربی ها مواجه گردیده است. روس ها نیز همواره جواب همدلی ایران را با نادیده گرفتن منافع ملی آن جبران کرده اند.نباید فراموش کرد که بی تفاوتی در برابر چنین گستاخی هایی، تکرار آن و تشویق دیگر کشورها برای انجام چنین اقداماتی را به دنبال خواهد داشت. البته دستگاه دیپلماسی ایران علاوه بر ارسال پالس های لازم به روسیه، باید ابتکار عمل را درباره موضوع جزایر سه گانه در دست بگیرد و مانع از بلندپروازی های امارات گردد. این کشور باید بداند که هر گونه چشم داشتی به تمامیت ارضی ایران عواقب ناگواری در پی خواهد داشت. همچنین باید کاملاً توجیه شود که نه ایران، اوکراین، نه امارت، روسیه و نه جزایر سه گانه شبه جزیره کریمه است. بدون تردید مردم ایران، نگران و خشمگین از طرح چنین ادعاهایی هستند و هنوز داغ جدایی بحرین را روی سینه خود حس می کنند. مردمی که با هر دین و آیین و گرایشی، در وطن پرستی شهره آفاق هستند و رئیسعلی دلواری ها و دلیران تنگستان گوشه ای از تاریخ پررشادت این مردم میهن پرست می باشد. مردمی که آزمودن وطن پرستی آنان برای متجاوزین به خاک ایران بسیار گران تمام خواهد شد.